من فریبا هستم

فوتبال در انگلیس قصه‌‌ای جادویی دارد. برای بیش از یک قرن است که شنبه‌ها روز فوتبال است. در ابتدای قرن بیستم شنبه‌ها روزی شد که انگلیسی‌ها، دشواری‌های روزمره، هوای ابری و مرارت زندگی با درآمد‌های ناچیز را فراموش می‌کردند و روی سکوها، کسالت روزگار را به فراموشی می‌سپردند. اما این فقط مختص طبقه کارگر بود، طبقه متوسط و پر درآمد به تنیس و اسب‌دوانی گرایش داشت. در آن سالها مثل امروز فوتبال پرطرفدارترین ورزش انگلستان نبود طوری که تا مدت‌ها مسابقات صبح و ساعت ۱۱ برگزار می‌شد! به چه دلیل؟ چون خود بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها عصر‌ها به همراه مردم برای دیدن مسابقات قایقرانی می‌رفتند!

برای انگلیسی‌ها فوتبال همیشه یک عشق و تفریح باقی ماند. عشقی که از درب منزل و شهر و محله آنها شروع می‌شد. برای آنها تیم شهرشان اولویت داشت و برای همین است که تیم ملی انگلیس هرگز به محبوبیت هیچ یک از باشگاه‌های انگلیسی در بین مردم نرسید.

"با دخل و تصرف از کتاب روزی روزگاری فوتبال، نوشته‌ی دکتر صدر"